“Het is niet alsof God sliep op 7 oktober. Hij wist het en Hij heeft de huidige oorlog in Israël en Gaza toegestaan”, zegt Israël Iluz. Hij is voorganger van de Messiaanse gemeenschap in Kiryat Shmona. Het is inmiddels enkele weken geleden dat zijn kerk werd getroffen door een raketaanval van de islamitische terreurorganisatie Hezbollah. De gemeenschap heeft bewezen uitzonderlijk veerkrachtig te zijn en is inmiddels alweer druk met het verzorgen van ruim 400 maaltijden per dag voor Israëlische soldaten en politieagenten.
Israël Iluz was niet altijd christelijk. Voor zijn bekering werkte hij als een verkoper in de regio van Drakensberg, Zuid-Afrika. Hij ging daar naar eigen zeggen heen voor een maand, maar verbleef er uiteindelijk 25 jaar. “Een van mijn klanten, een christen, sprak met me over het evangelie. Zijn naam was Neill en hij heeft mij toen echt aan het denken gezet. Overal waar ik kwam christenen kwam ik christenen tegen. Ze geven niet om zaken”, lacht de voorganger hardop, “ze willen alleen maar over Jezus praten.” Wie Jezus was en wat hij voor Iluz als Jood betekende ging telkens een grotere rol spelen. Uiteindelijk kwam hij in contact met een organisatie genaamd Jews for Jesus die hem gedurende zijn zoektocht hebben bijgestaan met advies en gebed.
Tijdens zijn Bijbelstudie maakte Iluz kennis met Paulus’ brief aan de Romeinen en deze tekst maakte een grote indruk op hem. “De brief aan de Romeinen sloeg voor mij echt de spijker op zijn kop. Tijdens het lezen kwam ik oog in oog met mezelf te staan, ik wist dat ik die hypocriet was waar de Bijbel over sprak. Ik was die Jood met een tzitzit die prat ging op zijn lege religiositeit. Jezus legde de vinger op datgene waar ik nooit helemaal mijn vinger op kon leggen. Vanuit mijn perspectief behoorde ik tot de uitverkorenen, wat had het christendom mij dan nog te vertellen? Als wij de waarheid niet hebben, wie heeft dan de waarheid?””Ik was die Jood met een tzitzit die prat ging op zijn lege religiositeit. Jezus legde de vinger op datgene waar ik nooit helemaal mijn vinger op kon leggen.”
Geloofsvernieuwing
Toch was voor Iluz zijn nieuw gevonden geloof in Jezus Christus niet alleen een bron van blijdschap en dankbaarheid. Hij ondervond ook de nodige weerstand van zijn omgeving. “Ik ben de eerste gelovige in mijn familie en de eerste gelovige in mijn stad. Soms voelde het als een groot offer en een hoge prijs om te betalen. Je moet begrijpen dat ik de strijd moest aangaan met een cultuur die al 2000 jaar de Messias afwijst. Tegelijkertijd weet ik dat het christendom geen peulenschil is. Het is een leven, het is het kruis, het is een oorlog, het is een gevecht. Het is door de genade van God en door de barmhartigheid van God dat we allemaal de kracht vinden om door te blijven gaan.”
Maar het christendom heeft ook zijn problemen, zoals Iluz al snel zou ondervinden. “Mijn identiteit ligt in Christus en wie ik ben is in Christus. Dus het christendom is de enige weg voor mij en de enige waarheid. Maar het christendom, zoals het nu is, zoveel van de wereld is de kerk binnengeslopen dat je moet afvragen wat de echte kerk van Christus is en wie de echte christenen zijn. Net zoals we in Israël vragen: Wie is een Jood? Wat is een Jood? Moeten wij ons afvragen: Wie is een christen? Wat is een christen? Het woord “Jood” komt van Jehoedi, wat iemand betekent die de Heer prijst, die God dankt. Wat betekent christen? Iemand die Jezus volgt, dus dat is wat een christen zou moeten zijn. Christus is het leven, is de Heer, is de Koning, is de Weg, is de Waarheid. Dat zijn de ware christenen, maar helaas is het christendom van vandaag vaak een religie van mensen. De weg is breed, maar smal is de weg naar de waarheid. Zoals er een overblijfsel is van Israël, zo is er ook een overblijfsel van de Kerk. Dat overblijfsel, dat zijn de ware christenen. Dat zijn degenen die volgen, wat er ook gebeurt.”
Israël na 7 oktober
Afgelopen jaar is een enorme beproeving geweest voor alle inwoners van Israël, inclusief de Messiaanse gemeente van Iluz. “Na 7 oktober moest onze gemeenschap geëvacueerd worden uit Kiryat Shmona. We komen nu samen in Tiberias, maar onze gemeenteleden zijn verspreid over het hele land. Op dit moment komen we samen in een gebouw dat we van een Deense organisatie mogen gebruiken. We zijn nu aan het opruimen en langzaam weer aan het opbouwen. We gebruiken de kerk om eten te koken, maar we keren pas terug als de oorlog voorbij is.” Dat het gevaar nog steeds erg reëel is blijkt ook uit het feit dat enkele dagen na dit gesprek er wederom een raketaanval plaatsvond rond het Meer van Galilea, de plek waar de Messiaanse gemeenschap van Iluz gevestigd is. In het bedevaartsoord Tabgha moesten daarom onder meer een Benedictijnenklooster, een verpleeghuis voor gehandicapten en een pelgrimshuis geëvacueerd worden. Ook belangrijke archeologische opgravingen, zoals de eeuwenoude Hamat Synagoge, verkeren door de beschietingen in gevaar.”Ik denk dat wij als Joden dit gevecht voor altijd zullen hebben. Het begon met Jezus en het zal ook pas eindigen wanneer hij terugkeert.”
Het voedselprogramma van in Kiryat Shmona geniet inmiddels veel bewondering omdat de gemeenschap ondanks alle gevaar door blijft gaan. “De mensen vinden het geweldig. We hebben veel vriendschappen gesloten hier met de dienstdoende soldaten en politieagenten. Ze komen hier, ze eten onze maaltijden en we praten. In Jesaja 14 staat “troost mijn volk” en dat is wat wij als christenen proberen te doen.” Tegelijkertijd is volgens Iluz het leed onder de Israëlische soldaten duidelijk merkbaar. “We praten met mensen die hun vrienden zijn kwijtgeraakt, die hun gevechtseenheid hebben verloren. Ik zal niet liegen, we zijn geschokt door het geweld en het kwaad dat op onze bevolking is afgekomen. We zijn ook maar mensen en als iemand pijn heeft, hebben wij ook pijn.” Korte tijd geleden kwam het voedselprogramma van Iluz en zijn gemeente zelfs op nationale televisie, tot ongenoegen van de organisatie genaamd Yad L’Achim (een Charedische organisatie die missiewerk onder Joden probeert tegen te gaan). “Zij beweren dat wij ons liefdadigheidswerk alleen maar doen omdat we missionarissen zijn en mensen willen bekeren. Ik denk dat wij als Joden dit gevecht voor altijd zullen hebben. Het begon met Jezus en het zal ook pas eindigen wanneer hij terugkeert.”
De Messiaanse gemeenschap in Kiryat Shmona
Op de vraag hoe Iluz de reactie van het Westen heeft ervaren sinds de start van het conflict wordt hij even stil. “We leven met zoveel kwaad om ons heen. Al die slogans van activisten die op campussen scanderen “From the river to the sea, Palestine will be free”, ze begrijpen niet wat hier aan de hand is. Het kwaad kent alleen het kwaad. Ik kan me niet eens voorstellen dat het oké is om mensen af te slachten of te verkrachten zoals Hamas dat heeft gedaan op 7 oktober. Het gaat echt mijn begrip te boven. Het is niet alsof God sliep of het niet wist. Hij wist het en Hij heeft het toegestaan. Hij stond de Holocaust ook toe. Tweeduizend jaar lang hadden we geen leger, we hadden niets en we konden alleen maar toekijken als zoiets weer gebeurde.
Maar nu zijn we na al die tijd weer terug. Terug naar onze taal, naar onze tradities, naar onze cultuur en dan weet je dat dit alleen het werk van God kan zijn. We zijn hier dan ook niet voor de glorie van ons volk of het leger of de regering… nee, we zijn hier alleen voor de glorie van God.” Toch heeft Iluz vanuit het Westen ook veel solidariteit ervaren. “We krijgen steun van over de hele wereld. Trouwe christenen uit Iran, Libanon, zelfs te midden van onze vijanden is er een overblijfsel van christenen die het woord van God lezen, die het woord van God begrijpen en die naar ons toe komen en vrijwilligerswerk komen doen en ons op alle mogelijke manieren hulp sturen.””Maak je keuze en neem een standpunt in. Spreek je uit en sta voor wat goed en juist is. Het enige goede is Christus, is Jezus en niets anders.”
Steun uit Nederland
Door toeval of de voorzienigheid komt kort daarop Jan Barendse van het Comité Gemeentehulp Israël de kamer binnenlopen. Met een brede glimlach en een opgewekt humeur vertelt hij met aanstekelijk enthousiasme over de gemeenschap van Iluz. “Deze lui hier van Kiryat Shmona gaan ondanks alles gewoon door. Ze hebben een ongelooflijke veerkracht! Het hele gebouw zit vol met vrijwilligers die ook hadden kunnen zeggen “ik ga naar huis, het is te gevaarlijk” maar ze gaan gewoon door. Het zijn geweldige mensen.”
Ook Barendse beaamt dat de Messianen heel lang een ondergeschoven kindje zijn gebleven in de Israëlische samenleving, maar dat ze nu tijdens de oorlog een welverdiend stukje respect krijgen. “Er is zelfs nog een controle geweest in de keuken hier”, gaat Barendse verder, “om te kijken of alles wel koosjer genoeg was, maar de autoriteiten en zelfs de rabbi’s hebben hun bewondering geuit. Ontzettend veel mensen hier hebben natuurlijk ook kinderen in militaire dienst, dus dan begrijp je wel dat ze heel betrokken zijn. Ze houden van hun land en door hun houding, inzet en betrouwbaarheid krijgen ze nu langzaamaan een goede naam. Er is nog veel argwaan, maar daar trekken zij zich niets van aan.”
“Ik ben in Nederland geweest voordat de oorlog begon”, gaat Iluz verder, “ik heb het lichaam van Christus in Nederland gezien en het is prachtig. Het is tijd om te zeggen, niet alleen tegen het Nederlandse volk, maar tegen alle christenen over de hele wereld: vandaag is het kwaad, zeer kwaad. De duisternis is zeer duister. We kunnen ons niet verschuilen achter politieke correctheid. Vandaag zijn we meer dan ooit geroepen om te onderscheiden. Onze tijd is er niet een van grijstinten, het is zwart-wit. Er is geen grijs meer. Maak je keuze en neem een standpunt in. Spreek je uit en sta voor wat goed en juist is. Het enige goede is Christus, is Jezus en niets anders. Zij die tegen Israël zijn, zullen ontdekken dat ze tegen God zijn.”